“ONVERSTAANBAAR MOOI”
KOPSMART, de eigenzinnige band uit Scheveningen, bestaat sinds 2021, toen Arie Spaans en Remco Prins begonnen met experimenteren, schrijven en opnemen van nieuwe muziek met teksten gezongen in het Schevenings dialect.
De afgelopen jaren verraste KOPSMART menigeen met intense optredens in de regio, op Oerol en ESNS (Penguin stage).
De muziek van KOPSMART is het best te omschrijven als “avontuurlijke folk-rock” met teksten gezongen in het Schevenings die gaan over de mysterieuze zee, afscheid en weerzien, heimwee naar iets vertrouwds wat iedereen herkent.
Als je het niet verstaat, dan voel je het wel…
De surrealistische clips bij de muziek maken het tot een bijzonder geheel.
Samen met producer Maurice Mouse Bom zijn er inmiddels twee albums opgenomen en uitgebracht:
- “Schrêwende Mêwe” juni 2022
- “Toet Mêm Sjors” mei 2024
Op 27 september is de EP “Ier Lêt Me ‘Art” uitgebracht.
KOPSMART IN FINALE REGIO SONGFESTIVAL
Op 9 november staat KOPSMART namens regio West in de finale van het Regio Songfestival in Maastricht met het lied ‘Ier Lêt Me ‘Art.
Zie artikel op Omroep West
KOPSMART treedt op als band (soms als duo) op festivals, in kroegen of op straat.
- Arie Spaans - zang, gitaar
- Remco Prins – gitaar en bijvangst
- Rob Sprinkhuizen - drums
- Jan den Boer - contrabas
- Allard Robert - hoorn en percussie
- 19 januari Penquin (tijdens ESNS)
- 25 januari The Hague Songbook (Paard van Troje)
- 26 april Life I live
- 28 april Kuieren (live op facebook)
- 11 mei Muzee Scheveningen (album-presentatie)
- 28 mei Scheveningse Dag (Muzee Scheveningen)
- 31 mei Herdenking gebleven vissers (Oude Kerk Scheveningen)
- 6 juni Knapsack festival (Delft)
- 11 juni Oerol (Terpstra Terschelling)
- 2 augustus De Grote Pit Show (‘s Gravenzande)
- 16 september Prinsjesnach (Den Haag)
- 9 november Finale Regio-Songfestival (Vrijthof Theater Maastricht)
- 15 februari Muzee Scheveningen
- 26 maart Kuieren (live op facebook)
- 14 mei Keizerstraat (Tante Knier)
- 2 juni Korzo
- 11 juni Ocean Race
- 9 september Muzee (podcasts Schevenings Toneel)
- 10 september Haagse Noten
- 18 september Prinsjesnach
- 23 maart Villa Ockenburg
- 7 mei Opening Noordboulevard
- 13 mei Cultuuranker Leidseveen
- 29 mei Kuieren
- 4 juni Kaderock
- 18 juni Vlaggetjesdag
- 19 juni Oude Mol
- 30 juni Zeeheldenfestival
- 28 augustus Chuck Deely Festival
- 2 september Paard Van Stal
- 8 oktober Museumnacht
Ier Lêt Me ‘Art
- ‘Ier Lêt Me ‘Art
- An De Wal
- In ‘t Ûterjôn
- Productie en mix: Maurice Mouse Bom
- Mastering: Thijs Muus@LunarAtticFacilities
- Vormgeving: Remco Prins
- Muziek en teksten: Arie Spaans
Toet Mèm Sjors
- Ut meraekel
- Stôme
- Vrouw van stien
- Ûterjôn
- Die rôie
- Zullevergrês
- Strukkelstiene
- Kloentje boetketoen
- Leg iet te lengze
- Muziek en teksten: Arie Spaans
- Productie en mix: Maurice Mouse Bom
- Mastering: Thijs Muus@LunarAtticFacilities
- Vormgeving: Remco Prins
- “Vrouw van stien” en “Kloentje boetketoen”
zijn opgenomen door Marco van der Hoeven in Uncle Larson studio
“Stôme” is n.a.v. “Afscheid” van Sterk Water - Muzikanten:
- Arie Spaans - zang, gitaar, basgitaar
- Remco Prins - gitaar, banjo toetsen
- Rob Sprinkhuizen - akoestische drums
- Jan den Boer - contrabas
- Allard Robert - horn en percussie
- Tekst advies: Willem Ment den Heijer, Wout Pronk, Fred Spaans, Arie en Corrie Spaans
- Mede mogelijkt gemaakt door: Steunfonds Scheveningen, Stadsdeelkantoor Scheveningen
“Zullevergrês”
De nieuwe van KOPSMART heet Zullevergrês (mei 2023).
Het titelnummer van de nieuwe EP van KOPSMART gaat over het verhaal van de schilder en het Schevenings meisje eind 19e eeuw.
De clip, de muziek en het verhaal van “Zullevergrês” vormen een bijzonder geheel.
“Schrêwende mêwe”
Het debuut-album “Schrêwende mêwe” is in augustus 2022 uitgebracht op de streamingsdiensten en op cd.
“Ocheitjelief” is de single/clip (juni 2022).
Eerder werd de single/clip “De Prenter” uitgebracht (november 2021).
- Muziek en teksten: Arie Spaans
- Productie, arrangementen en mix: Remco Prins
- Mastering: Maurice Bom
- Vormgeving: Remco Prins
- Arie Spaans - zang, gitaar, contrabas
- Remco Prins - gitaar, toetsen, mondharmonica, bariton
- Rob Sprinkhuizen - akoestische drums (“Ocheitjelief”, “Zeumerdag”, “An Strang”)
- Allard Robert - horn en trompet (“Zeumerdag”, “An Strang”, “Ocheitjelief”)
- Eli ‘t Art - accordeon (“Ope Waeter”)
- Tekst advies: Willem Ment den Heijer, Wout Pronk, Fred Spaans, Arie en Corrie Spaans
- Mede mogelijk gemaakt door: Steunfonds Scheveningen, Stadsdeelkantoor Scheveningen en Popagenda Scheveningen
Teksten
Wie weet van de træne, die een zêman an de wal, nôit laet zien De ‘êmwee die d’r blêft en ôk ‘iet ût te legge valt, die ‘n aar ‘iet ziet De andrang naer ‘n vrij’êd, die ‘ie nôit mêr kenne zel, ‘t went maar ‘iet Ope wæter, wær ‘ij is ‘eweest, dreegt ‘ie mee voor altêd. Wie gæt være, weet an de wal dat z’n ‘art lêt op zê Manne van stavast voere van jongs of an al mee, ‘ier vort vandaen. Zo vrooge ‘iet wærom, want ‘t was nôit aars ‘eweest, al dûzend jær Ope wæter, ‘ij gaf z’n ziel en z’n zaeligêd Wie gæt være, weet van utgien, wat een zêman begrêpt An de ‘æve om te zooke, wattie an de wal is kwêt erækt en ‘ij weet iet wær ‘t is verdægd Ope wæter, dear lêt z’n ziel en z’n zæleg’êd Wie gæt være, weet van utgien, wat een aar ‘iet begrêpt
Machiesleenei,'ei je ‘t ezien? Daer komt gien end an die staepels van stien Wat zel daer nog komme, wat blêfter staen? De ien ken wel krête, de aar laet ‘t gaen 'Oe môi as allus was, 'oe lêlek is ‘t non Of geef je daer iet om? Wie 'a daer om 'evraegt? Kik wat er non staet, je raekt iet ûtepraetet Ocheitjelief, je gelôft je ôge iet, bij wat je daer al ziet De zê en ‘t strang, is van ons allemael Weet je iettà? D’r is gien mens die vind ‘t môi Allien van binne likkent ‘t môi 'Oe môi as allus was, 'oe lêlek is ‘t non Of geef je daer iet om? Wie aa daer om evraegt? Kik wat er non staet, je raekt iet ûtepreatet Ocheitjelief, je gelôft je ôge iet, bij wat je daer al ziet De zê en ‘t strang, is van ons allemael Weet je iettà? D’r is gien mens die vind ‘t môi Allien van binne likkent ‘t môi Ocheitjelief
Moe, kom je mên dan nog ûtwûve dà? Daer an ‘t dikje, as vrooger bij va Vandaeg gaen ik mee, as prenter an boord Je 'oof iet te krête, we gaen iet zo vort 'Oor, daer roope de manne: jôi, waer blêf je non dà? Laet die ouwe iet wachte, kom, tis têd om te gaen Non voor ‘t êrst, je ben toch iet bang? Of bei je zêziek, we motte nog lang Neem toch ‘n beetje en gaet naer je kôi We roope je laeter, aars redt je ‘t nôit 'Oor, dear benne de manne: jôi, waer blêf je non dà? Têd om te gaen ‘aele, ‘ier, an dek mot je staen Je weet non tis iet as bij moedertje tûs Je mot nog gaen ‘ellepe in de kombûs Wil je gelôve dat jij net as wij, ôk zel verlange naer je kommende rês Weet je nog iet van ‘t leve an boord? Je aa alle têd, want me gaen om de noord Nae ‘n paer weeke, iet aars mêr ewend Dan bei je gien jonge, dan bei je ‘n vent 'Oor, daer benne de manne: jôi, waer blêf je non dà? Têd om te gaen ‘aele, ‘ier, an dek mot je staen
Is ‘t iet lang lang eleje, dadde me om braem benne eweest? As je ‘n kêrtje gaet, dan wul ik êl graeg bij je mee Met een nemmer near de dûne, stiekum over prikkedraed Tot ie vol is, as d’r maar gien koddebeier staet Asse me de lengte krêge, gaene me dan ôk saajinge? ‘N nemmertje vol met garrent, voor bij de grauwe urrete Op en naer deur ‘t waeter, lôpe slepe an een net Pelle doen we dan wel laeter, ze springe toch iet weg? Saajinge daernae om braem, aa je ‘t graeg aarsom edaen? ‘Ei je nog garrent, ‘ei je nog garrent Is ‘t te lang eleje, of ôk iet mêr van deuze ted? Ze kikke je zô gek an as je met ‘n net de zê in gaet Aars dan gean we naer de koppes, ‘engele voor de gên Staende op de stiene blokke, zô lang dat nog ken Saajinge daernae om braem, laene me gauw weer deris gaen ‘Ei je nog garrent, ‘ei je nog garrent ‘Ei je nog garrent, ‘ei je nog garrent Saajinge
Wat dreft ‘n mens, om ammaar near de zê te wulle gaen? Zunêge daer waegt, om los te kenne laete ’t gien wattie bêdum draegt Wat wul de mens, die bij de naed van ‘t waeter zel staen? Wat gaet d’r in ‘m om, wanner die daer ze êge vroog of laet teugekomt? Want in z’n ‘art, wul die dwaele deur ’t stûvende zand Of met ’n gollev mee al drêvend op ’n plank Vort vandaen van al wat ‘m teuge ‘oudt of bindt Om te zooke naer ’t gien wat ie urruges aars iet evonne aa En te kenne aedeme, staende met z’n kop teuge de wind in Om te vinde wat ie indertêd urruges aars is kweteraekt Deur te weeze bij ’n ammaar deurgaend spel van waeter en wind
Mosse valle dôd van de daekenof Zwêt gust van je lêf de êle dag ‘Tis al iet te ‘arde in de schaeduw ‘Ei je ’t ôit zô erder mee’emaekt dà? ’T Waeter in en ût, aars is ’t gien doen Vandaeg kom je toch nurruges mêr an toe D’r likkent nog gien end an te komme Weg benne je zurruge, wie geeft daer non om? Die laete me vor murruge, we zien wel wat d’r komt Lûster naer de golleve, naekend in de zon Ken ’t iet alted zô weze dà? As op deuze ête zeumerdag Lûster naer de golleve
Schrêwende mêwe ‘n kou deur de straete Slût raeme en deure, ‘au je in ûs Of gae naer de dûne, om daer te schûle Schau waer azze me worre verjaegd Zelle me opstaen of motte me vluchte? Benne me te vroog of te laet ‘Ou je maar staende, deris me wat gaende Want ‘n stûrrum naedert an strang Ut alle ‘ooke, wat komme ze zooke? In rije van gunder tot ‘ier Motte me d’r toch an gelôve, allien vor de cente en ’t vetier? Mense van bûte, die wulle iet wete, ’t dûrrep verdwênt in ’t gedrang, Want ’n stûrrum gaet te kêr an strang Wie aa nog weet van zij die benne ebleve en traene in ‘t zand? Me zelle d’r vor motte waeke, dat iet word vergete ‘oe de zê nam Vrees maar iet vor ’t rêzende waeter, al wat d’r komt zel weer gaen, want de stûrrum, die raest al zô lang An strang Vrees dan maar iet vor ’t rêzende waeter, al wat d’r komt zel weer gaen, want de stûrrum, die raest al zô lang An strang
Alle dæge gæne zij al vroog nær strang ‘Andook om d’r nek en baaibrook an Ze geeve gien krimp Ze springe zô in ‘t koue wæter ‘N aar die draait ze êge nog ‘n pær kêr om Dan benne zij al in de zê eweest Ze aane gien last, ut kompet vast, deur ut zêwæter Baaie in ut koue wæter, dær kêje toch iet bij? Kik ze gæn dá, machiesleenij De dokter gæt de lêste dæge bij ze mee ‘Ij ‘a ze al in tije iet ezien Ze aane gien last, ut kompet vast, deur ut zêwæter Kwakke mêdes, ‘n êle spok gaste, baaie zij aan zij Kik ze gæn dá, machiesleenij Ut merækel van ut koue wæter Je ken de êle dag der teuge an Ut merækel van ut koue wæter ‘Tis warrachies toch gien levertræn Ut merækel van ut koue wæter Baaie in ut koue wæter,dær komme ze van bij Kik ze gæn dá, machiesleenij Alle dæge gæne zij al vroog nær strang
Van ‘t ien deur nær ‘t aare Ammaar jachte, voor wat cente ‘Êl je leeve, jæ en æme Jij ken blêve, ik gæ stôme Serio Apperæte, die bepæle Dær ‘oof ik ‘iet bij te weeze Kik mar ût zeun, want ze gæn nær je op zook Jij ken blêve, ik gæ stôme Serio Ze zookenet mar ût Ik ken d’r ‘iet mêr teuge Ien kêr vroog of læt Knêp ik ‘r tusse ût Serio Ik weet ien ding bê me êge Voor ze mên ôk zô gek krêge As ik kans zie, gæn ik urreges aars op zook Wat lêt voor me, læ mar komme Serio Ze zookenet mar ût Ien kêr vroog of læt Knêp ik ‘r tusse ût Serio Ze zookenet mar ût Serio
Vrouw van stien, stæt an strang te wachte Totter ‘n dag an komt, dat zij weer kêre brom Zô allien, bij watter is gænde in de wurreld Zij die zwêgzaem blêft stæn, bij al wat ‘r komt en gæt Bove de næme van zij die benne ‘ebleve, wækt zij over ‘t leed, waer ‘n aar ‘iet mêr van weet D’f ôfd of’ewend, ze kikt nær de zê, Gien mens ‘oof te zien, dazze in d’r êge krêt De moeder die ‘iet zêl vergeete Vrouw van stien, de wind die flûstert de næme De rege drêft weg ‘n træn Zô lang as zij daer zel stæn bij al watter kompt en gæt
Dat ik jou non teugekom, daer ‘a ik van ‘edrômt ‘K ‘a je tije ‘iet ‘ezien, je vergeete zel ik ‘iet Bei je ût ‘t ôg verdægd, zo as ut wellis gæt ‘K ‘a veul an je ‘edocht, je toch ‘iet op’ezocht Ik dors ut ‘iet Wat ‘ei je ‘edæn dá, al die jære? Bei je de êge? Weet je ‘iet vrooger? Wij sæme, twie kammeræs ‘Oe zel ut weeze dá? As ik jou teugekom, in ut ûterjôn? Wær me alliet benne ‘eweest, me mækte d’r wat mee Speule an strang, achter de mêdes an Da’k jou iet mêr zou zien, wis ik toen nog ‘iet Om’evloge is de têd, me rækte mekær kwêt Non stæn me ‘ier Wat ‘ei je ‘edæn dá, al die jære? Bei je de êge? Weet je iet vrooger? Wij sæme, ammaar mêmekander Oe zêl ut weeze da? Asseter van kompt, in ut ûterjôn ‘K aa d’r van edrômt, da’k jou teugekom In ut ûterjôn, benne me weer jong Speule an strang, achter de mêdes an Kik me ‘s an da? Bei je de êge? Saeme in ut wês’ûs, je ben toch iet ereeje? ‘Oe zêl ut weeze da? Asseter van kompt, in ut ûterjôn In ut ûterjôn
Wie ‘aa ôg voor die rôie? ‘N enkeling wis van z’n næm Ze ‘aane ‘m vast ‘iet ‘ôg stæn Gien stûver in ze zak Venêneg en gien rust in ze gat Begæn bij al wattie zag Tusse de mêwe, allieneg an strang Zattie ‘êle dæge, met kwast in ze ‘and Aane ze mar ien prentje bewærd Prente van die rôie Vonne ze lêlek indertêd ‘Ij kozze an de strætstiene iet kwêt ‘T gong an ze vorbij Wat non de ‘êle wurreld wel ziet De rikke mossenem ‘iet Tusse de mêwe, ammaar an de gang Met ‘êl ze weeze, as trôst voor de smart Klodders met vurref ‘emonge met zand De schilder van leed, ‘aa zellev gien weet, wat ‘n gek d’r non voor geeft Lêt’r urreges ‘iet ien bewærd Scharre drôge, Boesters op ‘t land Lækes bleeke, Schûte op ‘t zand Zêgezicht, Ærepeleveld in dûn Mêdes breie, Wandelærs an strang Gien môtoi of opsmuk Klodders met vurref ‘emonge met zand
Ze was ‘n gosiant en ‘a ‘n ‘ard bestæn Ze doch welderis, ‘n kêr weg te gæn ‘Ij kwam van bûte ôf, was van ‘n êl aar slag en zat an strang met dook en kwast Nædat ze ‘m teuge kwam, was d’r gien ‘ouwe an Ze mozze mekander zien, of ’t non mog of iet Wat kos ij aars doen dá? ‘Uur te vurreve, ‘êweg jong en inelêst Schevenings meisje, strælt van ‘n schilderstik Ze lacht nær ons, in zullevergrêze kleure Al watter iet mag, ‘ou je toch ‘iet teuge Wie ‘aa toen ‘edocht, dat wij non dærvan weete? Van ‘n zullevergrês verleeje Toen ‘t nær bûte kwam, sprakke ze der schande van Ze mozze sæme weg, ze bleef der vrijer trouw Ze ‘a d’r êzer ôf’edaen en wier gien zêmansvrouw, mar gong de êle wurreld rond Schevenings meisje, strælt van ‘n schilderstik Ze lacht nær ons, in zullevergrêze kleure Al watter iet mag, ‘ou je toch ‘iet teuge Wat gien mens voorzag, dat wij non dærvan weete Schevenings meisje, Schevenings meisje Al watter ‘iet mag, ‘ou je toch ‘iet teuge Wie ‘a toen ‘edocht, dat wij non daervan weete? Van ‘n zullevergrês verleeje
Dær komme de mêdes an, ze kenne beginne Têd om nær ‘n school te gæn, die is ‘eweest Ze gæne nær de nette toe, die legge ûtespreid, te drôge en te wachte op vrouwes nêver’êd In de dûne, op ut veld, dær zinge de boesters Boerenettewæges komme vol’elæje an Dær op ut land zitte de boesters An de gang met næld en kloentje boetketoen Mot d’r ientje in de kræm, die ‘oof ‘iet mêr te komme Je ken toch iet gæn boete dá, met biene in je buk? Manne benne iet wellekom, vræg mar ‘iet wærom De ‘ofvrouw komp je achternæ, die wul gien kattekwæd Ommekantje tussedeur, ‘n gleisje cider As d’r ientje jæreg is, ‘n stikje sukkelae Dær op ut land zinge de boesters An de gang met næld en kloentje boetketoen Præte en breie zegge de meisjes van Leije Preitjes vulle gien geitjes, boete is gien breie In de dûne, op ut veld, zinge de boesters Ele dæge met gien klæge,ammaar in de weer Dær op ut land zitte de boesters An de gang met næld en kloentje boetketoen
Ze benne meejenome en ‘iet mêr brom ‘ekomme Deur schrêwende soldæte Gien mens dors nog naer bûte Wie ze urruges dors te læte schûle, was d’r ientje van de dappere ’N mens is ‘iet vergeete, as me z’n næm nog weete Wie ‘a gelôft, wær ze benne ‘ebleeve dá? Daer lêtter weer ien, ’n strukkelstien As je d’r ien ziet, vergeet ut dan ‘iet Ut breekt je ‘art in twieje, as je kikt op die stiene Dan likt ‘n vort verleeje,nog ‘iet zô lang ‘eleeje Zij die d’r an wisse te ontkomme, kozze vlagges laene wappere Wie ‘a eweete, wær ze benne ebleeve dá? Daer lêtter weer ien, ’n strukkelstien As je d’r ien ziet, vergeet ut dan ‘iet ’N strukkelstien, ‘a je ‘t ‘ezien, dær lêtter weer ien As je ‘t iet gelôft, bûg dan je ‘ôfd ’N strukkelstien, ‘a je ‘t ‘ezien, dær lêtter weer ien
Peen en uije, suddervlês Wie ‘t læt stæn is iet wês Appelemoes en rôie kroote Deris gien mens die vintet vês Groene ‘æreng en makrêl Benne goed voor je gestel Ærepele en spanæzie ‘Êl wat aars as frikkedel Leg ‘iet te lengze, al wat je krêgt, douw achter je kieze, dan ‘eije læter ôk gien spet Bræmesop met geele vlæ Slagrôm op je avvekæt Spikkeleis en sukkelæde Op ze têd, ken gien kwæd ‘N komme snert d’r achteran Môt je zô weer an de gang? ‘Eije wat onder je leeje? Dan kêje weer d’r teugenan Leg ‘iet te lengze, wat lêt op je bord, douw achter je kieze, doe je êge ‘iet te kort Korse, besse, ærebei Kookebak of porselên Neemper mar ‘n beetje bij Leg ‘iet te lengze Groene ‘æreng en makrêl Benne goed voor je gestel Ærepele en spanæzie ‘Êl wat aars as frikkedel Leg ‘iet te lengze, eet watter lêt Maek ‘r gien reet van Zie dajenet naer binne krêgt Leg ‘iet te lengze, wat lêt op je bord, douw achter je kieze, doe je êge ‘iet te kort Korse, besse, ærebei Neemper mar ‘n beetje bij Leg ‘iet te lengze
Der is iet veul mêr over van de têd, die nog iet êl lang achter ons lêt Wenêr je der bij stil zel stæn, let de boel der ‘êl aars bij Wadde ze der ôk van mæke Ien ding bleft voor mên gelik ‘Ier lêt me ‘art An strang en dûne ben ik grôt’ebrocht Je zel me iet zô gauw zien krête, ‘ier kom ik in ‘ûs ‘N kouwe wind waait deur de stræt ‘Oor de mêwe schrêwe wellekom Vanov strang zie je de zê, zô vort je kikke ken Bij de ‘ûze op de dûne, tusse zê en grôte stad Daer lêt me ‘art Laeme weeze wær ik grôt ben ‘ebrocht Ik weet ien ding bê me êge, ‘ier kom ik in ‘ûs, dat is iet aars ‘eweest De ien die gæt, ‘n aar die blêft ‘N ieder weet wel wær die goed an doet Ze krêge mên zô gek toch iet Ik ‘oof iet urruges aars naer toe Dan kom ik me êge teuge,vroog of læt wul ik dan brom Van klêns of an, zel ik me ‘art op’aele an zê en strang Bij de næd van ‘t wæter, diep in me ‘art, dreeg ik ‘t bê me mee ‘Ier lêt me ‘art, dat is iet aars ‘eweest ‘Ier lêt me ‘art ‘Ier lêt me ‘art, dat dreeg ik bê me mee
Jaere an de wal, ‘t went maar iet ‘Êmwee die blêft, wat ‘n aar iet ziet Traene, die ‘ie nôit zel laete zien ‘N zêman an de wal Waer ‘ij is ‘eweest dreegt ‘ie mee voor altêd Wat ammaar bijdem blêft, is dattie voer op ope waeter Manne, gonge van kins ov an al mee Vaere, ‘tis al die têd iet aars ‘eweest ‘T went iet an de wal ‘Ij gaeter bij mee, maar z’n ‘art lêt op zê Wat ammaar bijdem blêft, is dat ‘ie voer op ope waeter An de ‘æve om te zooke, wattie an de wal is kwêt erækt en ‘ij weet iet wær ‘t is verdægd Andrang naer de zê, raekt ‘ie iet mêr kwêt ‘Êmwee naer die têd, is wat overblêft ‘N zêman an de wal Wat gaet bijdem om as tie staet an de kant? Waer ‘ij is eweest dreegt ‘ie mee voor altêd