“ONVERSTAANBAAR MOOI”

KOPSMART, de eigenzinnige band uit Scheveningen, bestaat sinds 2021, toen Arie Spaans en Remco Prins begonnen met experimenteren, schrijven en opnemen van nieuwe muziek met teksten gezongen in het Schevenings dialect.

De afgelopen jaren verraste KOPSMART menigeen met intense optredens in de regio, op Oerol en ESNS (Penguin stage).

De muziek van KOPSMART is het best te omschrijven als “avontuurlijke folk-rock” met teksten gezongen in het Schevenings die gaan over de mysterieuze zee, afscheid en weerzien, heimwee naar iets vertrouwds wat iedereen herkent.

Als je het niet verstaat, dan voel je het wel…

De surrealistische clips bij de muziek maken het tot een bijzonder geheel.

Samen met producer Maurice Mouse Bom zijn er inmiddels twee albums opgenomen en uitgebracht:

  • “Schrêwende Mêwe” juni 2022
  • “Toet Mêm Sjors” mei 2024

Op 27 september is de EP “Ier Lêt Me ‘Art” uitgebracht.

KOPSMART IN FINALE REGIO SONGFESTIVAL

Op 9 november staat KOPSMART namens regio West in de finale van het Regio Songfestival in Maastricht met het lied ‘Ier Lêt Me ‘Art.

Zie artikel op Omroep West

Contact en info

mail@kopsmart.nl

0615447796

facebook.com/kopsmarts/

Boekingen

Gideon Rozendaal

MARS Bookings

gideon@mars-bookings.nl

0643907343

Kopsmart afspelen via Spotify.

KOPSMART treedt op als band (soms als duo) op festivals, in kroegen of op straat.

  • Arie Spaans - zang, gitaar
  • Remco Prins – gitaar en bijvangst
  • Rob Sprinkhuizen - drums
  • Jan den Boer - contrabas
  • Allard Robert - hoorn en percussie

  • 19 januari Penquin (tijdens ESNS)
  • 25 januari The Hague Songbook (Paard van Troje)
  • 26 april Life I live
  • 28 april Kuieren (live op facebook)
  • 11 mei Muzee Scheveningen (album-presentatie)
  • 28 mei Scheveningse Dag (Muzee Scheveningen)
  • 31 mei Herdenking gebleven vissers (Oude Kerk Scheveningen)
  • 6 juni Knapsack festival (Delft)
  • 11 juni Oerol (Terpstra Terschelling)
  • 2 augustus De Grote Pit Show (‘s Gravenzande)
  • 16 september Prinsjesnach (Den Haag)
  • 9 november Finale Regio-Songfestival (Vrijthof Theater Maastricht)

  • 15 februari Muzee Scheveningen
  • 26 maart Kuieren (live op facebook)
  • 14 mei Keizerstraat (Tante Knier)
  • 2 juni Korzo
  • 11 juni Ocean Race
  • 9 september Muzee (podcasts Schevenings Toneel)
  • 10 september Haagse Noten
  • 18 september Prinsjesnach

  • 23 maart Villa Ockenburg
  • 7 mei Opening Noordboulevard
  • 13 mei Cultuuranker Leidseveen
  • 29 mei Kuieren
  • 4 juni Kaderock
  • 18 juni Vlaggetjesdag
  • 19 juni Oude Mol
  • 30 juni Zeeheldenfestival
  • 28 augustus Chuck Deely Festival
  • 2 september Paard Van Stal
  • 8 oktober Museumnacht

Ier Lêt Me ‘Art

  1. ‘Ier Lêt Me ‘Art
  2. An De Wal
  3. In ‘t Ûterjôn
  • Productie en mix: Maurice Mouse Bom
  • Mastering: Thijs Muus@LunarAtticFacilities
  • Vormgeving: Remco Prins
  • Muziek en teksten: Arie Spaans

Toet Mèm Sjors

  1. Ut meraekel
  2. Stôme
  3. Vrouw van stien
  4. Ûterjôn
  5. Die rôie
  6. Zullevergrês
  7. Strukkelstiene
  8. Kloentje boetketoen
  9. Leg iet te lengze
  • Muziek en teksten: Arie Spaans
  • Productie en mix: Maurice Mouse Bom
  • Mastering: Thijs Muus@LunarAtticFacilities
  • Vormgeving: Remco Prins
  • “Vrouw van stien” en “Kloentje boetketoen”
    zijn opgenomen door Marco van der Hoeven in Uncle Larson studio
    “Stôme” is n.a.v. “Afscheid” van Sterk Water
  • Muzikanten:
  • Arie Spaans - zang, gitaar, basgitaar
  • Remco Prins - gitaar, banjo toetsen
  • Rob Sprinkhuizen - akoestische drums
  • Jan den Boer - contrabas
  • Allard Robert - horn en percussie
  • Tekst advies: Willem Ment den Heijer, Wout Pronk, Fred Spaans, Arie en Corrie Spaans
  • Mede mogelijkt gemaakt door: Steunfonds Scheveningen, Stadsdeelkantoor Scheveningen

“Zullevergrês”

De nieuwe van KOPSMART heet Zullevergrês (mei 2023).

Het titelnummer van de nieuwe EP van KOPSMART gaat over het verhaal van de schilder en het Schevenings meisje eind 19e eeuw.

De clip, de muziek en het verhaal van “Zullevergrês” vormen een bijzonder geheel.

“Schrêwende mêwe”

Het debuut-album “Schrêwende mêwe” is in augustus 2022 uitgebracht op de streamingsdiensten en op cd.

“Ocheitjelief” is de single/clip (juni 2022).

Eerder werd de single/clip “De Prenter” uitgebracht (november 2021).

  • Muziek en teksten: Arie Spaans
  • Productie, arrangementen en mix: Remco Prins
  • Mastering: Maurice Bom
  • Vormgeving: Remco Prins
  • Arie Spaans - zang, gitaar, contrabas
  • Remco Prins - gitaar, toetsen, mondharmonica, bariton
  • Rob Sprinkhuizen - akoestische drums (“Ocheitjelief”, “Zeumerdag”, “An Strang”)
  • Allard Robert - horn en trompet (“Zeumerdag”, “An Strang”, “Ocheitjelief”)
  • Eli ‘t Art - accordeon (“Ope Waeter”)
  • Tekst advies: Willem Ment den Heijer, Wout Pronk, Fred Spaans, Arie en Corrie Spaans
  • Mede mogelijk gemaakt door: Steunfonds Scheveningen, Stadsdeelkantoor Scheveningen en Popagenda Scheveningen

Teksten

Wie weet van de træne,
die een zêman an de wal, nôit laet zien
De ‘êmwee die d’r blêft
en ôk ‘iet ût te legge valt, die ‘n aar ‘iet ziet
De andrang naer ‘n vrij’êd,
die ‘ie nôit mêr kenne zel, ‘t went maar ‘iet

Ope wæter, wær ‘ij is ‘eweest,
dreegt ‘ie mee voor altêd.
Wie gæt være, weet an de wal
dat z’n ‘art lêt op zê

Manne van stavast voere van jongs of an
al mee, ‘ier vort vandaen.
Zo vrooge ‘iet wærom,
want ‘t was nôit aars ‘eweest, al dûzend jær

Ope wæter, ‘ij gaf z’n ziel en z’n zaeligêd
Wie gæt være, weet van utgien,
wat een zêman begrêpt

An de ‘æve om te zooke,
wattie an de wal is kwêt erækt
en ‘ij weet iet wær ‘t is verdægd

Ope wæter, dear lêt z’n ziel en z’n zæleg’êd
Wie gæt være, weet van utgien,
wat een aar ‘iet begrêpt

Machiesleenei,'ei je ‘t ezien?
Daer komt gien end an die staepels van stien
Wat zel daer nog komme, wat blêfter staen?
De ien ken wel krête, de aar laet ‘t gaen
'Oe môi as allus was, 'oe lêlek is ‘t non
Of geef je daer iet om?
Wie 'a daer om 'evraegt?
Kik wat er non staet, je raekt iet ûtepraetet

Ocheitjelief, je gelôft je ôge iet,
bij wat je daer al ziet
De zê en ‘t strang, is van ons allemael
Weet je iettà?
D’r is gien mens die vind ‘t môi
Allien van binne likkent ‘t môi

'Oe môi as allus was, 'oe lêlek is ‘t non
Of geef je daer iet om?
Wie aa daer om evraegt?
Kik wat er non staet, je raekt iet ûtepreatet

Ocheitjelief, je gelôft je ôge iet,
bij wat je daer al ziet
De zê en ‘t strang, is van ons allemael
Weet je iettà?
D’r is gien mens die vind ‘t môi
Allien van binne likkent ‘t môi
Ocheitjelief

Moe, kom je mên dan nog ûtwûve dà?
Daer an ‘t dikje, as vrooger bij va
Vandaeg gaen ik mee, as prenter an boord
Je 'oof iet te krête, we gaen iet zo vort

'Oor, daer roope de manne: jôi, waer blêf je non dà?
Laet die ouwe iet wachte, kom, tis têd om te gaen

Non voor ‘t êrst, je ben toch iet bang?
Of bei je zêziek, we motte nog lang
Neem toch ‘n beetje en gaet naer je kôi
We roope je laeter, aars redt je ‘t nôit

'Oor, dear benne de manne: jôi, waer blêf je non dà?
Têd om te gaen ‘aele, ‘ier, an dek mot je staen

Je weet non tis iet as bij moedertje tûs
Je mot nog gaen ‘ellepe in de kombûs
Wil je gelôve dat jij net as wij,
ôk zel verlange naer je kommende rês
Weet je nog iet van ‘t leve an boord?
Je aa alle têd, want me gaen om de noord
Nae ‘n paer weeke, iet aars mêr ewend
Dan bei je gien jonge, dan bei je ‘n vent

'Oor, daer benne de manne: jôi, waer blêf je non dà?
Têd om te gaen ‘aele, ‘ier, an dek mot je staen

Is ‘t iet lang lang eleje, dadde me om braem benne eweest?
As je ‘n kêrtje gaet, dan wul ik êl graeg bij je mee
Met een nemmer near de dûne, stiekum over prikkedraed
Tot ie vol is, as d’r maar gien koddebeier staet

Asse me de lengte krêge, gaene me dan ôk saajinge?
‘N nemmertje vol met garrent, voor bij de grauwe urrete
Op en naer deur ‘t waeter, lôpe slepe an een net
Pelle doen we dan wel laeter, ze springe toch iet weg?

Saajinge daernae om braem, aa je ‘t graeg aarsom edaen?
‘Ei je nog garrent, ‘ei je nog garrent

Is ‘t te lang eleje, of ôk iet mêr van deuze ted?
Ze kikke je zô gek an as je met ‘n net de zê in gaet
Aars dan gean we naer de koppes, ‘engele voor de gên
Staende op de stiene blokke, zô lang dat nog ken

Saajinge daernae om braem, laene me gauw weer deris gaen
‘Ei je nog garrent, ‘ei je nog garrent
‘Ei je nog garrent, ‘ei je nog garrent
Saajinge

Wat dreft ‘n mens, om ammaar near de zê te wulle gaen?
Zunêge daer waegt, om los te kenne laete ’t gien wattie bêdum draegt
Wat wul de mens, die bij de naed van ‘t waeter zel staen?
Wat gaet d’r in ‘m om, wanner die daer ze êge vroog of laet teugekomt?

Want in z’n ‘art, wul die dwaele deur ’t stûvende zand
Of met ’n gollev mee al drêvend op ’n plank
Vort vandaen van al wat ‘m teuge ‘oudt of bindt

Om te zooke naer ’t gien wat ie urruges aars iet evonne aa
En te kenne aedeme, staende met z’n kop teuge de wind in

Om te vinde wat ie indertêd urruges aars is kweteraekt
Deur te weeze bij ’n ammaar deurgaend spel van waeter en wind

Mosse valle dôd van de daekenof
Zwêt gust van je lêf de êle dag
‘Tis al iet te ‘arde in de schaeduw
‘Ei je ’t ôit zô erder mee’emaekt dà?

’T Waeter in en ût, aars is ’t gien doen
Vandaeg kom je toch nurruges mêr an toe
D’r likkent nog gien end an te komme
Weg benne je zurruge, wie geeft daer non om?
Die laete me vor murruge, we zien wel wat d’r komt

Lûster naer de golleve, naekend in de zon
Ken ’t iet alted zô weze dà?
As op deuze ête zeumerdag

Lûster naer de golleve

Schrêwende mêwe ‘n kou deur de straete
Slût raeme en deure, ‘au je in ûs
Of gae naer de dûne, om daer te schûle
Schau waer azze me worre verjaegd
Zelle me opstaen of motte me vluchte?
Benne me te vroog of te laet
‘Ou je maar staende, deris me wat gaende
Want ‘n stûrrum naedert an strang
Ut alle ‘ooke, wat komme ze zooke?
In rije van gunder tot ‘ier
Motte me d’r toch an gelôve,
allien vor de cente en ’t vetier?
Mense van bûte, die wulle iet wete,
’t dûrrep verdwênt in ’t gedrang,
Want ’n stûrrum gaet te kêr an strang
Wie aa nog weet van zij die benne ebleve
en traene in ‘t zand?
Me zelle d’r vor motte waeke,
dat iet word vergete ‘oe de zê nam
Vrees maar iet vor ’t rêzende waeter,
al wat d’r komt zel weer gaen,
want de stûrrum, die raest al zô lang
An strang
Vrees dan maar iet vor ’t rêzende waeter,
al wat d’r komt zel weer gaen,
want de stûrrum, die raest al zô lang
An strang

Alle dæge gæne zij al vroog nær strang
‘Andook om d’r nek en baaibrook an
Ze geeve gien krimp
Ze springe zô in ‘t koue wæter
‘N aar die draait ze êge nog ‘n pær kêr om
Dan benne zij al in de zê eweest
Ze aane gien last, ut kompet vast,
deur ut zêwæter
Baaie in ut koue wæter,
dær kêje toch iet bij?
Kik ze gæn dá, machiesleenij

De dokter gæt de lêste dæge bij ze mee
‘Ij ‘a ze al in tije iet ezien
Ze aane gien last, ut kompet vast,
deur ut zêwæter
Kwakke mêdes, ‘n êle spok gaste,
baaie zij aan zij
Kik ze gæn dá, machiesleenij

Ut merækel van ut koue wæter
Je ken de êle dag der teuge an
Ut merækel van ut koue wæter
‘Tis warrachies toch gien levertræn
Ut merækel van ut koue wæter

Baaie in ut koue wæter,dær komme ze van bij
Kik ze gæn dá, machiesleenij
Alle dæge gæne zij al vroog nær strang

Van ‘t ien deur nær ‘t aare
Ammaar jachte, voor wat cente
‘Êl je leeve, jæ en æme
Jij ken blêve, ik gæ stôme
Serio

Apperæte, die bepæle
Dær ‘oof ik ‘iet bij te weeze
Kik mar ût zeun,
want ze gæn nær je op zook
Jij ken blêve, ik gæ stôme
Serio

Ze zookenet mar ût
Ik ken d’r ‘iet mêr teuge
Ien kêr vroog of læt
Knêp ik ‘r tusse ût
Serio

Ik weet ien ding bê me êge
Voor ze mên ôk zô gek krêge
As ik kans zie, gæn ik urreges aars op zook
Wat lêt voor me, læ mar komme
Serio

Ze zookenet mar ût
Ien kêr vroog of læt
Knêp ik ‘r tusse ût
Serio
Ze zookenet mar ût
Serio

Vrouw van stien, stæt an strang te wachte
Totter ‘n dag an komt, dat zij weer kêre brom
Zô allien, bij watter is gænde in de wurreld
Zij die zwêgzaem blêft stæn,
bij al wat ‘r komt en gæt

Bove de næme van zij die benne ‘ebleve,
wækt zij over ‘t leed,
waer ‘n aar ‘iet mêr van weet

D’f ôfd of’ewend, ze kikt nær de zê,
Gien mens ‘oof te zien, dazze in d’r êge krêt
De moeder die ‘iet zêl vergeete

Vrouw van stien,
de wind die flûstert de næme
De rege drêft weg ‘n træn
Zô lang as zij daer zel stæn
bij al watter kompt en gæt

Dat ik jou non teugekom,
daer ‘a ik van ‘edrômt
‘K ‘a je tije ‘iet ‘ezien, je vergeete zel ik ‘iet
Bei je ût ‘t ôg verdægd, zo as ut wellis gæt
‘K ‘a veul an je ‘edocht, je toch ‘iet op’ezocht
Ik dors ut ‘iet

Wat ‘ei je ‘edæn dá, al die jære?
Bei je de êge?
Weet je ‘iet vrooger?
Wij sæme, twie kammeræs
‘Oe zel ut weeze dá?
As ik jou teugekom, in ut ûterjôn?

Wær me alliet benne ‘eweest,
me mækte d’r wat mee
Speule an strang, achter de mêdes an
Da’k jou iet mêr zou zien, wis ik toen nog ‘iet
Om’evloge is de têd, me rækte mekær kwêt
Non stæn me ‘ier

Wat ‘ei je ‘edæn dá, al die jære?
Bei je de êge?
Weet je iet vrooger?
Wij sæme, ammaar mêmekander
Oe zêl ut weeze da?
Asseter van kompt, in ut ûterjôn

‘K aa d’r van edrômt, da’k jou teugekom
In ut ûterjôn, benne me weer jong
Speule an strang, achter de mêdes an

Kik me ‘s an da? Bei je de êge?
Saeme in ut wês’ûs, je ben toch iet ereeje?
‘Oe zêl ut weeze da?
Asseter van kompt, in ut ûterjôn
In ut ûterjôn

Wie ‘aa ôg voor die rôie?
‘N enkeling wis van z’n næm
Ze ‘aane ‘m vast ‘iet ‘ôg stæn
Gien stûver in ze zak
Venêneg en gien rust in ze gat
Begæn bij al wattie zag

Tusse de mêwe, allieneg an strang
Zattie ‘êle dæge, met kwast in ze ‘and
Aane ze mar ien prentje bewærd

Prente van die rôie
Vonne ze lêlek indertêd
‘Ij kozze an de strætstiene iet kwêt
‘T gong an ze vorbij
Wat non de ‘êle wurreld wel ziet
De rikke mossenem ‘iet

Tusse de mêwe, ammaar an de gang
Met ‘êl ze weeze, as trôst voor de smart
Klodders met vurref ‘emonge met zand
De schilder van leed, ‘aa zellev gien weet,
wat ‘n gek d’r non voor geeft
Lêt’r urreges ‘iet ien bewærd

Scharre drôge, Boesters op ‘t land
Lækes bleeke, Schûte op ‘t zand
Zêgezicht, Ærepeleveld in dûn
Mêdes breie, Wandelærs an strang

Gien môtoi of opsmuk
Klodders met vurref ‘emonge met zand

Ze was ‘n gosiant en ‘a ‘n ‘ard bestæn
Ze doch welderis, ‘n kêr weg te gæn
‘Ij kwam van bûte ôf, was van ‘n êl aar slag
en zat an strang met dook en kwast
Nædat ze ‘m teuge kwam, was d’r gien ‘ouwe an
Ze mozze mekander zien, of ’t non mog of iet
Wat kos ij aars doen dá? ‘Uur te vurreve,
‘êweg jong en inelêst

Schevenings meisje, strælt van ‘n schilderstik
Ze lacht nær ons, in zullevergrêze kleure
Al watter iet mag, ‘ou je toch ‘iet teuge
Wie ‘aa toen ‘edocht, dat wij non dærvan weete?
Van ‘n zullevergrês verleeje

Toen ‘t nær bûte kwam, sprakke ze der schande van
Ze mozze sæme weg, ze bleef der vrijer trouw
Ze ‘a d’r êzer ôf’edaen en wier gien zêmansvrouw,
mar gong de êle wurreld rond

Schevenings meisje, strælt van ‘n schilderstik
Ze lacht nær ons, in zullevergrêze kleure
Al watter iet mag, ‘ou je toch ‘iet teuge
Wat gien mens voorzag, dat wij non dærvan weete

Schevenings meisje, Schevenings meisje
Al watter ‘iet mag, ‘ou je toch ‘iet teuge
Wie ‘a toen ‘edocht, dat wij non daervan weete?
Van ‘n zullevergrês verleeje

Dær komme de mêdes an, ze kenne beginne
Têd om nær ‘n school te gæn, die is ‘eweest
Ze gæne nær de nette toe,
die legge ûtespreid,
te drôge en te wachte op vrouwes nêver’êd

In de dûne, op ut veld,
dær zinge de boesters
Boerenettewæges komme vol’elæje an
Dær op ut land zitte de boesters
An de gang met næld en kloentje boetketoen

Mot d’r ientje in de kræm,
die ‘oof ‘iet mêr te komme
Je ken toch iet gæn boete dá,
met biene in je buk?
Manne benne iet wellekom,
vræg mar ‘iet wærom
De ‘ofvrouw komp je achternæ,
die wul gien kattekwæd

Ommekantje tussedeur, ‘n gleisje cider
As d’r ientje jæreg is, ‘n stikje sukkelae
Dær op ut land zinge de boesters
An de gang met næld en
kloentje boetketoen

Præte en breie zegge de meisjes van Leije
Preitjes vulle gien geitjes, boete is gien breie

In de dûne, op ut veld, zinge de boesters
Ele dæge met gien klæge,ammaar in de weer
Dær op ut land zitte de boesters
An de gang met næld en
kloentje boetketoen

Ze benne meejenome
en ‘iet mêr brom ‘ekomme
Deur schrêwende soldæte
Gien mens dors nog naer bûte
Wie ze urruges dors te læte schûle,
was d’r ientje van de dappere
’N mens is ‘iet vergeete,
as me z’n næm nog weete

Wie ‘a gelôft, wær ze benne ‘ebleeve dá?
Daer lêtter weer ien, ’n strukkelstien
As je d’r ien ziet, vergeet ut dan ‘iet

Ut breekt je ‘art in twieje,
as je kikt op die stiene
Dan likt ‘n vort verleeje,nog ‘iet zô lang ‘eleeje
Zij die d’r an wisse te ontkomme,
kozze vlagges laene wappere

Wie ‘a eweete, wær ze benne ebleeve dá?
Daer lêtter weer ien, ’n strukkelstien
As je d’r ien ziet, vergeet ut dan ‘iet

’N strukkelstien, ‘a je ‘t ‘ezien,
dær lêtter weer ien
As je ‘t iet gelôft, bûg dan je ‘ôfd
’N strukkelstien, ‘a je ‘t ‘ezien,
dær lêtter weer ien

Peen en uije, suddervlês
Wie ‘t læt stæn is iet wês
Appelemoes en rôie kroote
Deris gien mens die vintet vês
Groene ‘æreng en makrêl
Benne goed voor je gestel
Ærepele en spanæzie
‘Êl wat aars as frikkedel
Leg ‘iet te lengze, al wat je krêgt,
douw achter je kieze,
dan ‘eije læter ôk gien spet

Bræmesop met geele vlæ
Slagrôm op je avvekæt
Spikkeleis en sukkelæde
Op ze têd, ken gien kwæd
‘N komme snert d’r achteran
Môt je zô weer an de gang?
‘Eije wat onder je leeje?
Dan kêje weer d’r teugenan
Leg ‘iet te lengze, wat lêt op je bord,
douw achter je kieze, doe je êge ‘iet te kort

Korse, besse, ærebei
Kookebak of porselên
Neemper mar ‘n beetje bij
Leg ‘iet te lengze
Groene ‘æreng en makrêl
Benne goed voor je gestel
Ærepele en spanæzie
‘Êl wat aars as frikkedel
Leg ‘iet te lengze, eet watter lêt
Maek ‘r gien reet van
Zie dajenet naer binne krêgt
Leg ‘iet te lengze, wat lêt op je bord,
douw achter je kieze, doe je êge ‘iet te kort
Korse, besse, ærebei
Neemper mar ‘n beetje bij
Leg ‘iet te lengze

Der is iet veul mêr over van de têd,
die nog iet êl lang achter ons lêt
Wenêr je der bij stil zel stæn, let de boel der ‘êl aars bij
Wadde ze der ôk van mæke
Ien ding bleft voor mên gelik
‘Ier lêt me ‘art
An strang en dûne ben ik grôt’ebrocht
Je zel me iet zô gauw zien krête, ‘ier kom ik in ‘ûs

‘N kouwe wind waait deur de stræt
‘Oor de mêwe schrêwe wellekom
Vanov strang zie je de zê, zô vort je kikke ken
Bij de ‘ûze op de dûne, tusse zê en grôte stad
Daer lêt me ‘art
Laeme weeze wær ik grôt ben ‘ebrocht
Ik weet ien ding bê me êge, ‘ier kom ik in ‘ûs,
dat is iet aars ‘eweest

De ien die gæt, ‘n aar die blêft
‘N ieder weet wel wær die goed an doet
Ze krêge mên zô gek toch iet
Ik ‘oof iet urruges aars naer toe
Dan kom ik me êge teuge,vroog of læt wul ik dan brom
Van klêns of an,
zel ik me ‘art op’aele an zê en strang
Bij de næd van ‘t wæter, diep in me ‘art,
dreeg ik ‘t bê me mee
‘Ier lêt me ‘art, dat is iet aars ‘eweest
‘Ier lêt me ‘art
‘Ier lêt me ‘art, dat dreeg ik bê me mee

Jaere an de wal, ‘t went maar iet
‘Êmwee die blêft, wat ‘n aar iet ziet
Traene, die ‘ie nôit zel laete zien
‘N zêman an de wal
Waer ‘ij is ‘eweest dreegt ‘ie mee voor altêd
Wat ammaar bijdem blêft, is dattie voer op ope waeter
Manne, gonge van kins ov an al mee
Vaere, ‘tis al die têd iet aars ‘eweest
‘T went iet an de wal
‘Ij gaeter bij mee, maar z’n ‘art lêt op zê
Wat ammaar bijdem blêft,
is dat ‘ie voer op ope waeter
An de ‘æve om te zooke,
wattie an de wal is kwêt erækt
en ‘ij weet iet wær ‘t is verdægd
Andrang naer de zê, raekt ‘ie iet mêr kwêt
‘Êmwee naer die têd, is wat overblêft
‘N zêman an de wal
Wat gaet bijdem om as tie staet an de kant?
Waer ‘ij is eweest dreegt ‘ie mee voor altêd